Een Reichiaanse ervaring

Het was begin jaren zeventig dat ik weer een andere lichaamsgerichte ervaring had. Ik was in een natuurvoedingszaak in Den Haag waar ik een met de hand geschreven foldertje zag hangen. Er stond op te lezen dat elk symptoom van schuld, schaamte, angst, woede of depressie werd veroorzaakt door energieblokkades als gevolg van vroegere traumatische ervaringen. En dat die energie met lichaamsgerichte therapie weer in beweging te brengen was. Een gedurfde uitspraak vond ik, maar wel fascinerend die gedachte: het lichaam als opslagplaats van vroegere jeugdtrauma’s. Ik zat al een tijdje niet lekker in mijn vel en had het gevoel dat ik iets in me opgesloten hield, zonder te weten waarom en waardoor Jannie, de therapeut, hield praktijk in een armoedig kamertje op de zolder van haar huis. Op de grond lag een matras, verder viel mijn oog op wat truttige kussentjes en een kast met speelgoed en allerlei poppetjes. Maar hoe potsierlijk ik de spulletjes van Jannie ook vond, ik voelde ook maar al te goed dat zij een vrijheid bezat waartoe ik geen toegang had. Toen ik voor het eerst op het matras plaatsnam vroeg ze mij om diep te ademen terwijl ze allerlei onverhoedse plekken op mijn lichaam bewerkte. Elke sessie voelde ik de erfenis van mijn vroegere jeugdervaringen als harde knopen in mijn lichaam. Maar daarna voelde ik een door mijn lichaam stromende energie vanuit mijn onderbuik langs mijn benen omlaag. Het was een prettig gevoel alsof er een hardnekkig obstakel was losgekomen. Ik praatte er nooit over en Jannie vroeg er ook niet naar. Toch was het de voornaamste reden waarom ik naar haar toe bleef gaan. Steeds opnieuw wilde ik mijn nieuwe, levende en trillende lichaam ervaren. Had mijn jeugd mij geleerd dat mijn lichaam een object is waarvan de buitenwereld bepaalt hoe vrij het mag zijn. Tijdens deze sessies heb ik voor het eerst ervaren dat mijn lichaam zelf een middel tot vrijheid kan zijn Destijds wist ik dat nog niet, maar het soort therapie dat Jannie beoefende was Reichiaans Ademwerk, wat in de jaren twintig van de vorige eeuw ontwikkeld is door Wilhelm Reich, een leerling van Freud. Een van de meest vooruitziende therapeuten van die tijd. Het leven van Reich stond in het teken van de relatie tussen lichaam en vrijheid. Een man met grootse ideeen en uitzonderlijk mededogen en moed. Als bewonderaar en therapeut heb ik later zelf ruim 45 jaar met zijn gedachtengoed gewerkt