De voornaamste grondleggers van Lichaamsgerichte therapie zijn Reich, Lowen, Keleman, Feldenkrais, Pierrakos en Kirsch. Maar eigenlijk kun je zeggen dat Reich de pionier is geweest op het gebied van lichaamsgerichte therapie. Sinds hij het lichaam in de psychotherapie ging betrekken is er veel gebeurd. Van de eerder afstandelijke en koele psychoanalytische traditie van zijn leermeester Freud heeft zich een evolutie voltrokken naar meer lichaamsgerichte methodes van waaruit men een neurose benadert. Reich kwam tot de ontdekking dat een neurose ook altijd een lichaamsneurose is en een trauma altijd een lichaamstrauma. 'Oud zeer' wordt daarbij opgeslagen in de vorm van lichaamspantsers, die de doorstroming van levensenergie in het lichaam belemmeren. Reich ontwikkelde een karaktertheorie gebaseerd op eerder werk van Freud waarbij niet alleen de mind maar ook het lichaam werd betrokken.Hij nam waar dat bepaalde karakstructuren zich ook lichamelijk uitdrukte zoals in de bouw van iemands lichaam, maar ook in de motoriek en expressie. Reich vond dat psychotherapie zich niet alleen met de psyche moest bezighouden maar ook met het lichaam in de vorm van bepaalde bewegingen, aanrakingen en het gebruik van de ademhaling. Dit gedachtengoed is later o.a uitgewerkt door Lowen en Keleman. De laatste jaren is er een groeiende belangstelling voor lichaamsgerichte therapie. Door de stijgende vraag ontstaan ook steeds nieuwe behandelingen en methoden. Lichaamsgerichte therapie is niet meer weg te denken in het rijtje van moderne psychotherapeutische methoden. Misschien zal men in de toekomst het zelfs uiterst merkwaardig vinden om tijdens psychotherapie iemand niet aan te raken.
