Sinds je geboren bent verkeren je emoties in een voortdurende staat van beleg Een vaak voorkomende reactie daarop is om naar je hoofd te vluchten. Hiermede probeer je de pijn te verdoven die een veel sterker gevoel tegenhoudt dat, naar je vreest , nog pijnlijker zal zijn. Maar door in je hoofd te gaan zitten, blokkeer je de samenhang tussen lichaam en geest. Deze blokkade bestaat nog steeds ondanks dat de oorspronkelijke pijn allang verdwenen is. Door deze blokkade besef je dat er grote gebieden in je lichaam zijn die niet meer bestaan . Verstandelijk weet je wel dat ze er zijn, maar je voelt ze niet meer, je hebt er afstand van genomen. Vaak voel je je benen, billen, rug en schouders niet meer. Waarschijnlijk kun je niet eens zeggen of je benen op dit moment gespannen zijn of ontspannen. Vermoedelijk weet je niet eens of je je schouders opgetrokken hebt of niet. Delen van je lichaam die je niet meer voelt, functioneren soms ook minder goed. Wanneer je bijvoorbeeld je benen niet meer voelt, ben je waarschijnlijk erg onzeker. Omdat je er deep down niet van overtuigd bent dat je benen je zullen blijven dragen. Je hebt niet meer het gevoel dat je met beide benen op de grond staat. En wanneer je onvast op je benen staat word je afhankelijk, dan heb je de steun van iemand nodig die je overeind houdt. Wanneer je je eenmaal hiervan bewust bent kun je de weg naar huis weer inslaan door het bewuste contact met je lichaam weer te herstellen. Hierdoor kun je je bevrijden van die patronen en belemmeringen.Voor het eerst zul je dan beseffen dat het antwoord op veel van je problemen in jezelf ligt. Terwijl je vroeger steun van anderen nodig had, kun je nu op eigen benen staan.
